Μουφτόγλου Λευτέρης , Χαμογελάστε, παρακαλώ

Μουφτόγλου Λευτέρης , Χαμογελάστε, παρακαλώ

Ζούμε σε μια εποχή τραγική!
Η οικονομία της χώρας μας έχει καταρρεύσει. Οι ξένοι διαφεντεύουν τον τόπο μας. Η ανεργία είναι σε επίπεδα ρεκόρ από συστάσεως του Ελληνικού κράτους. Σαν άνθρωποι έχουμε αποξενωθεί μεταξύ μας. Οι ηθικές αξίες έχουν εκφυλισθεί. Και, δυστυχώς, έχουμε χάσει το χαμόγελό μας. Όχι επειδή δεν περάσαμε πιο δύσκολα και φτωχά χρόνια. Και πολέμους ζήσαμε και μεγαλύτερη φτώχια είχαμε (σαν άνθρωποι, όχι σαν χώρα) και σκληρότερος ήταν ο αγώνας για την επιβίωση, αλλά το χαμόγελο δεν μας έλλειψε. Ο λόγος; Υπήρχε πάντα ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Αυτή η ελπίδα σήμερα δεν υπάρχει…

Υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης είμαστε εμείς οι ίδιοι. Με τους κακούς πολιτικούς, που εκλέγουμε και οι οποίοι φροντίζουν κατά κανόνα για τα συμφέροντά τους. Με την λανθασμένη νοοτροπία του να ζητάμε μόνο και να μην εργαζόμαστε ανάλογα. Με το να μην διδασκόμαστε από την ιστορία, την αντικειμενική ιστορία και όχι την ιστορία, που μας σερβίρουν οι διάφοροι, για κομματικά και, κατ’ επέκταση, προσωπικά συμφέροντα. Με, με, με… Χίλιες δυο είναι οι αιτίες, που μας έχουν φέρει σ’ αυτήν την κατάσταση και που, αν θελήσει κανείς να τις αναλύσει, χρειάζονται τόμοι ολόκληροι.

Σ’ αυτή, λοιπόν, την εποχή τολμώ να εκδώσω το παρόν βιβλίο γεμάτο σατιρικά ποιήματα. Σατιρικά ποιήματα γράφω από τα σχολικά μου χρόνια. Σε άλλα βιβλία μου έχω συμπεριλάβει παλιά σατιρικά ποιήματα, πολιτικού περιεχομένου, όπου με ακρίβεια προέβλεπα την κατάσταση, στην οποία θα φτάναμε στις μέρες μας. Στο παρόν βιβλίο σατιρίζω κυρίως γεγονότα της εποχής.

Τα γεγονότα αυτά τα βλέπω από την εύθυμη, όσο και τραγική πλευρά τους, χωρίς την παραμικρή διάθεση να πάρω πολιτική θέση και αυτό, θα παρακαλούσα δε, να το εκτιμήσει ο αναγνώστης, σε όποιον πολιτικό χώρο και αν ανήκει.

Σαν σάτιρα, πολλές φορές ίσως είναι σκληρή. Αλλά, φροντίζω να ανταποκρίνεται σε γεγονότα, δεν χρησιμοποιώ βωμολοχίες (και να με συγχωρήσουν οι λάτρεις της σύγχρονης «ευγενούς» σάτιρας…) και προσπαθώ να ανταποκρίνεται στο πνεύμα της εποχής, που έχουν γραφεί. Γι’ αυτό άλλωστε αναφέρω και τις ημερομηνίες, καθώς και τις ιδιότητες κάποιων προσώπων, (οι οποίες θα ξεχαστούν στο μέλλον), στην προσπάθειά μου να είναι κατανοητή η σάτιρα μου διαχρονικά.

Επίσης, στο βιβλίο υπάρχουν και μη πολιτικά σατιρικά ποιήματα, κάποια από τα οποία είναι παλαιοτέρων εποχών. Κάποια «ποντιακά» ποιήματα, τα έγραψα με αγάπη προς τους αδελφούς Πόντιους, τα περισσότερα είναι από ανέκδοτα, που οι ίδιοι μου είπαν και σε καμιά περίπτωση δεν θέλω να τους θίξω. Εξάλλου, έχω πάρα πολλούς φίλους Πόντιους, μέχρι και κουμπάρο έκανα και,
παρακαλώ, μην παρεξηγηθεί κανείς.

Και σαν συνεπής σατιρικός, δημοσιεύω πάλι ένα ποίημα στο οποίο σατιρίζω τον εαυτό μου. Είναι το προτελευταίο και το είχα συμπεριλάβει και στο βιβλίο μου «ΑΓΑΠΕΣ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ». Ευχαριστώ από την καρδιά μου τον συγγραφέα – εκπαιδευτικό κ. Κώστα Νίγδελη και την Πρόεδρο Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος Ομ. Καθηγήτρια Ιατρικής – Συγγραφέα κ. Άννα Τσιλιγκίρογλου – Φαχαντίδου, οι οποίοι μου έκαναν την τιμή να γράψουν τους προλόγους του παρόντος βιβλίου.

Επίσης ευχαριστώ τον φίλο μου Γιώργο Παπαλεξίου, ο οποίος φιλοτέχνησε τον πίνακα του εξωφύλλου του βιλίου. Πιστεύω, ότι θα χαρίσω κάποιο χαμόγελο στον αναγνώστη
του παρόντος. Αυτό το σπάνιο είδος στις μέρες μας, σαν την ελπίδα. Και όταν, φίλε αναγνώστη, χαμογελάσεις, να ξέρεις ότι εγώ χαίρομαι περισσότερο από εσένα, κατά την ρήση του μεγάλου Αριστοτέλη.

Λήψη PDF  Βιογραφικό