Σεμερτζίδου Ελένη , Στο χρόνο του μυαλού…

Δεν είχε καμία διάθεση να βγει έξω. Η φασαρία και η κίνηση στους δρόμους την ενοχλούσαν αφάνταστα. Η Βίτα Σάκβιλ-Ουέστ είχε υπάρξει η έμπνευσή της για τον «Ορλάντο» και την «κα Νταλογουέη», και οι φριχτές καταθλίψεις που τη βασάνιζαν, κατά διαστήματα, την έκαναν να ελκύεται, όλο και περισσότερο, από το άσεμνο. Συνήθιζε, εξάλλου, να λέει ότι «τα μάτια είναι η φυλακή μας και οι σκέψεις.. τα κλουβιά μας». Μια άσεμνη εικόνα, για παράδειγμα, ήταν αυτή της Βίτας, να κάθεται, με ελαφρώς ανοιχτά τα πόδια, στην απέναντι καρέκλα από το γραφείο όπου εκείνη συνήθιζε να γράφει. Τη «βίαζε» η σκέψη που θέλει τις λέξεις να κυλούν, σαν το κρασί, πάνω στα χείλη της «εν δυνάμει» ερωμένης της. Όταν χάνεις τη μητέρα σου
και την παρθενικότητά σου «ατυχώς», δεν σου μένει τίποτε άλλο από..άσεμνες σκέψεις. Ευτυχώς που η Ομάδα Μπλούμσμπερυ επέτρεπε τις διάφορες ατασθαλίες. Της είχε στείλει
ένα από τα μακρύτερα και πιο μαγευτικά ερωτικά γράμματα, κι εκείνη.. Απαθής η Κυρία Σάκβιλ!