Αποστολίδου – Λουκάτου Ελένη , Πορεία , ΠΕΖΟΤΡΑΓΟΥΔΑ

Αποστολίδου – Λουκάτου Ελένη  , Πορεία , ΠΕΖΟΤΡΑΓΟΥΔΑ

Ἡ κ. Ἑλένη Λουκάτου εἶναι μία στοχαστική λογοτέχνις, πού δέν ἔχει ἀφήσει καμία πτυχή τοῦ ἀνθρώπινου λογισμοῦ ἀνεκμετάλλευτη. Εἶναι προβληματισμένη ψυχή καί ἀναζητοῦσα συνείδηση, πού πάντα εὑρίσκει καί πάντα ἐπιγραμματικά καταγράφει.

Στοχάστηκε πολύ καί ἐρεύνησε πολύ, ὄχι μόνο γιά νά τεκμηριώσει τό πολυσήμαντο ἔργο της, ἀλλά ἀκόμα καί γιά νά πληρώσει τό ὡραῖο πάθος τῆς πολυμάθειας. Στίς συγγραφές της ὅλα χαμογελοῦν ὡς ἀνάμνηση ἀπό τόν καιρό τῆς προαιώνιας ἐπαφῆς ἀνθρώπου καί Θεοῦ. Στή συγγραφή της οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἰσάξιοι μέ τή ζωή καί
ἐξισωμένοι μέ τά πράγματα.

Καί τό αἴτημα τῆς καλῆς μεταμόρφωσης τοῦ ἀνθρώπου ἀκούγεται συχνά… Τήν πνευματική μόνωση τήν καταλαβαίνει ὑπό τήν ἔννοια τῆς καθόδου τῆς ὀντότητας στόν ψυχικό πυρῆνα. Πάντα στίς λακωνικές ἀλλά γεμᾶτες οὐσία συγγραφές της, ἡ ἀνθρώπινη ψυχή εἶναι πλημμυρισμένη ἀπό τόν πόθο τοῦ ρομαντικοῦ ἀκατόρθωτου καί ἡ βούληση ἐστραμμένη πρός τό αἰώνιο.

Τό πλῆθος τῶν συναισθημάτων δέν εἶναι δυσεπισκόπητο. Ἡ Ἑ.Λ. εἶναι ἄνθρωπος ἁπλός σάν τήν ὀμορφιά τοῦ προσώπου καί τῆς ψυχῆς της, καί τό χαμόγελό της εἶναι ἁπλό, σχεδόν
ἀρχαϊκό.

Εἶναι ἕνα χαμόγελο πού στάζει σάν μέλι ἀπό τά χείλη τῶν Ἑλλήνων. Τόλμησε νά ζήσει στή μέση τῆς σημερινῆς ἀντιφατικῆς κοινωνίας μας καί νά διαστείλει τήν εὐγενική ὕπαρξή της ὡς τήν πιό ἀκραία της ἐκπλήρωση.

Τά λόγια της τά ἀπέσπασε ἀπό τά ἱερά βάθη τῆς θρησκευτικῆς μυστικότητας, ὅπου οἱ διερευνήσεις της ἦταν ἐξαντλητικές.

Τό πυκνό δέ ἔργο της τό διαπνέει ὁ σεβασμός γιά τά ἀποδεικτικά στοιχεῖα. Γενικῶς ἡ Ἑλένη Λουκάτου ἔθεσε τήν πιό αὐστηρή ἀντικειμενικότητα στήν ὑπηρεσία μιᾶς ἐντονότατα προσωπικῆς δημιουργίας.

Θανάσης Παπαθανασόπουλος, Ἐφέτης
Ποιητής-Συγγραφέας-Δοκιμιογράφος, Μαρούσι 1.7.2011

Λήψη PDF  Βιογραφικό