Πόδα Μαργαρίτα , Ανιχνεύοντας τη Ζωή με το φώς της Αλήθειας

Πόδα Μαργαρίτα , Ανιχνεύοντας τη Ζωή με το φώς της Αλήθειας

Θέλω πια να φύγω
κάπου μακριά
τα φτερά μου ανοίγω
πρώτη μου φορά.

Δεν μπορώ να ζήσω
σε μια φυλακή
θέλω να γνωρίσω
κάποια άλλη γη.

Γη μου και Πατρίδα
πόσο σε πονώ
ξένη όμως σε είδα
τούτον τον καιρό.

Διώχνεις τα παιδιά σου
απ την αγκαλιά
φεύγουν μακριά σου
για να βρουν δουλειά.

Μια θηλιά μας μας βάζεις
γύρω  στο λαιμό
και μας αναγκάζεις
στον ξενιτεμό.

ΜΑΤΑΙΕΣ ΠΡΟΣΜΟΝΕΣ

Δύσκολα αναπνέω απόψε το άδειο βράδυ.

Οι νοσταλγίες με πνίγουν
οι δρόμοι της επιστροφής
μακρινά σημάδια
μιας περασμένης ζωής
Προσπαθώ να συνδέσω τα κομμάτια της.
εκείνα με ξεφεύγουν.
Περιοχές κενού
χωρίς ένα ανθισμένο  λουλούδι.
Ακούω έξω να πέφτουν ψιχάλες.
Ο ρυθμικός τους χτύπος
ίδιος με .της καρδιάς μου.
Σαν ένα τραγούδι της σιωπής
που μελαγχολικά νανουρίζει
την θλίψη της ψυχής μου.
Μακρινοί ψίθυροι χωρίς σκοπό
απομακρύνουν τον  ύπνο μου
που μάταια προσπαθεί να με πλησιάσει.
Σηκώνομαι.
Όρθια στέκομαι στο παράθυρο.
Θολό το τζάμι.
Σταγόνες κυλούν πάνω του
κοιτάζονται συνωμοτικά.

Λήψη PDF  Βιογραφικό